ΜΗΡΟΣ

Η θλάση του μηριαίου είναι ένα κάταγμα του μηριαίου οστού. Το κάταγμα του μηριαίου άξονα ορίζεται ως κάταγμα της διάφραξης που εμφανίζεται μεταξύ 5 εκατοστών μακριά από τον μικρότερο τροχαντήρα και 5 εκατοστών εγγύς προς τον προσαγωγό, που προκαλείται από χρόνια, επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα που εμφανίζεται συχνά στους δρομείς. Αυτοί οι τραυματισμοί πρέπει να διαφοροποιούνται από κατάγματα ανεπάρκειας, τα οποία, αν και παρόμοια σε εμφάνιση και παρουσίαση, προκύπτουν από εντελώς διαφορετική παθοφυσιολογία και εμφανίζονται σε διαφορετικό πληθυσμό. Το μηριαίο οστό είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο οστό στο σώμα και έχει καλή παροχή αίματος, επομένως απαιτεί μεγάλη ή υψηλή δύναμη κρούσης για να σπάσει αυτό το οστό.

Ένας τραυματισμός προσαγωγού περιλαμβάνει τους μυς στο εσωτερικό του μηρού που τραβούν τα πόδια μεταξύ τους. Οι τραυματισμοί συμβαίνουν όταν οι μύες του προσαγωγού τεντώνονται πολύ, συνήθως εκεί που ο μυς ενώνεται με τον τένοντα. και μόλις τραυματιστούν, είναι πιο ευάλωτοι σε μελλοντικούς τραυματισμούς. Οι τραυματισμοί του προσαγωγού είναι πιο συχνοί εάν παίζετε ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα εάν οι μύες είναι σφιγμένοι, αδύναμοι ή κουρασμένοι, γεγονός που τους καθιστά πιο πιθανό να καταπονηθούν. Είναι σημαντικό να ζεσταθείτε σωστά πριν από την άσκηση και να δροσιστείτε μετά για να αποφύγετε αυτόν τον τύπο τραυματισμού. Εάν οι τραυματισμοί των προσαγωγών δεν αντιμετωπιστούν, μπορούν να γίνουν χρόνιοι (μακροπρόθεσμοι) που μπορούν να επηρεάσουν την αθλητική σας απόδοση.

Η ρήξη του τετρακέφαλου τένοντα είναι η απώλεια της συμβατότητας, μερικής ή πλήρους, του τένοντα του τετρακεφάλου. Είναι ένας σπάνιος αλλά σημαντικός τραυματισμός με συχνότητα περίπου 1,5 περιστατικών ανά 100000 ετησίως. Οι ρήξεις του τετρακέφαλου τένοντα είναι πιο συχνές στα αρσενικά και συμβαίνουν σχεδόν πάντα μονομερώς. Ο τετρακέφαλος τένοντας είναι μέλος του μηχανισμού έκτασης του γόνατος, σχηματίζοντας τη σύνδεση μεταξύ των κύριων μυών που είναι υπεύθυνοι για την επέκταση του ποδιού στην άρθρωση του γόνατος και τη βάση της επιγονατίδας. Η ρήξη του τένοντα συμβαίνει συνήθως στο σημείο εισαγωγής με τον άνω πόλο της επιγονατίδας.

Ο λαγονοψοΐτης μυς είναι ο ισχυρότερος καμπτήρας του ισχίου και βοηθά στην εξωτερική περιστροφή του μηριαίου οστού, παίζοντας σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της δύναμης και της ακεραιότητας της άρθρωσης του ισχίου. Λειτουργεί επίσης ως σταθεροποιητής της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και της λεκάνης. Οι παθολογικές καταστάσεις των λαγόνιων έχουν αποδειχθεί ότι αποτελούν σημαντική αιτία πόνου και/ή δυσλειτουργίας του ισχίου και περιλαμβάνουν το ασυμπτωματικό σύνδρομο του ισχίου, τενοντίτιδα, θυλακίτιδα και πρόσκρουση. Επιπρόσθετα, οι καταστάσεις που σχετίζονται με τον λαγόνιο μυ έχουν εμπλακεί σε οσφυογυελικές διαταραχές, όπως οσφυαλγία και γλουτιαία, έντονος πόνος στη βουβωνική χώρα ιδιαίτερα στον αθλητικό πληθυσμό, ακόμη και πρόσθιο μηρό και πόνο στο γόνατο. Η τενοντοπάθεια/θυλακίτιδα του λαγονοψοΐτη είναι κυρίως ένας τραυματισμός από υπερβολική χρήση. Καθώς ο τένοντας του λαγονοψοΐτη περνάει από το μπροστινό μέρος της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να έρθει σε πρόσκρουση (τσίμπημα). Η επαναλαμβανόμενη συμπίεση ή τσίμπημα του τένοντα προκαλεί την εμφάνιση φλεγμονώδους αντίδρασης. Η φλεγμονή του τένοντα ονομάζεται τενοντίτιδα. Η τενοντίτιδα είναι συχνά βραχύβια και αυτοπεριοριζόμενη, συνήθως υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες ανάπαυσης. Όταν ο τένοντας λαγονοψοΐτης υποβάλλεται σε πολλαπλές περιόδους τενοντίτιδας με ανεπαρκή ανάρρωση, η δομή του τένοντα γίνεται ασθενέστερη. Οδηγούμενος από μια μη προσαρμοσμένη διαδικασία επούλωσης, ο τένοντας γίνεται επίσης παχύτερος και παραβιάζεται. Αυτή η διαδικασία συνήθως ονομάζεται τενοντοπάθεια. Δεν είναι ασυνήθιστο σε αυτήν την κατάσταση να αντιμετωπίσετε σχετικό «σπάσιμο» ή ένα χτύπημα στο μπροστινό μέρος του ισχίου. Μερικές φορές το χτύπημα αυτό προκαλεί πόνο αλλά συχνά μπορεί να είναι ασυμπτωματικό.

Ο ραπτικός μυς είναι μέρος του μηρού. Ίσως δεν είναι ευρέως γνωστός, όμως είναι ο μακρύτερος μυς του σώματος. Μία από τις κύριες λειτουργίες του είναι η κάμψη. Η διάταξή του βοηθάει στην εκτέλεση συγκεκριμένων στάσεων, όπως το σταύρωμα των ποδιών όταν καθόμαστε. Γίνεται κατανοητό λοιπόν, ότι εναι ένας πολύ σημαντικός μυς, που όμως μπορεί να τραυματιστεί, και έτσι να επηρεάσει σημαντικά την κίνηση των κάτω άκρων. Ένας πόνος στον ραπτικό μυ, είναι αποτέλεσμα, συνήθως, κάποιου τραυματισμού ή υπερκόπωσης. Πολλές φορές, εμφανίζει μαζί και άλλα συμπτώματα, όπως πρήξιμο, ερυθρότητα, ή αυξημένη ευαισθησία. Οι τραυματισμοί προκαλούνται από απευθείας χτύπημα του μυ. Οποιοδήποτε χτύπημα στην περιοχή της λαγόνιας άκανθας ή του κεντρικού ή έσω μηρού μπορεί να τον προκαλέσει. Υπάρχει πιθανότητα να προκαλέσει ζημιά σε άλλες κινήσεις καθώς προσβάλλει γειτονικούς μυς. Η αλήθεια είναι ότι, ο πόνος και η βλάβη από το τραύμα, δεν είναι τόσο συχνά όσο οι τραυματισμοί που συνδέονται με την τενοντίτιδα.

Η τενοντοπάθεια του ιγνυακού, γνωστή και ως τενοντοϊοβίτιδα του τένοντα popliteus είναι ένα κενό στον τένοντα του ιγνυακού. Ο ιγνυακός είναι μια αρκετά σπάνια παθολογία που εμφανίζεται συχνά σε αθλητές και άτομα με ιστορικό άλλων τραυματισμών των συνδέσμων του γόνατος μετά από τραύμα. Είναι μια σχετικά ασυνήθιστη κατάσταση σε μη αθλητές χωρίς ιστορικό τραυμάτων στο γόνατο. Η αναγνώριση και η σωστή διάγνωση της τενοντίτιδας του ιγνυακού είναι πολύ σημαντική. Η τενοντοπάθεια του ιγνυακού μυ μπορεί να είναι πολύ επώδυνη και να περιορίσει την αθλητική απόδοση. Μια λανθασμένη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε περιττή χειρουργική επέμβαση. Η τενοντοπάθεια του ιγνυακού είναι ένας σπάνιος και συχνά λανθασμένα διαγνωσμένος τραυματισμός του οπίσθιου τμήματος του γόνατος. Η διάγνωση της τενοντοπάθειας του ιγνυακού θα πρέπει να βασίζεται στο ιστορικό της περίπτωσης και σε μια φυσική εξέταση